Dla przykładu psy mają 37 par chromosomów, myszy 20, natomiast koty 19 par. Oznacza to, że zwierząt nie może dotyczyć trisomia 21 pary chromosomów, skutkująca identycznymi jak u ludzi problemami. Zespół Downa u kota, ani u innych zwierząt nie jest więc notowany. „ Kotek z zespołem Downa” to określenie, które nie ma żadnego Zespół Downa. Gra edukacyjna Memory pojazdy Adamigo. 34,99 zł. Gra edukacyjna Memory Ptaki Adamigo. 34,99 zł. Gra edukacyjna Memory Super Pamięć Adamigo. 34,99 zł. Gra edukacyjna Memory Zawody Adamigo. 34,99 zł. Jak wychować dziecko z zespołem Downa? - podpowiedzi rodziców. Down the road na koniec usłyszałem: determinacja i poszukiwania rodziców są receptą na jakość życia ich dzieci z zespołem Downa. Nie jest problemem lenistwo dziecko a to jak je motywujemy. Zaskoczenie. Czas w wychowaniu dziecka z zespołem Downa. U kobiet z grupy dużego ryzyka urodzenia dziecka z zespołem Downa (lub inną aberracją chromosomową) ze względu na wiek (>35 lat) lub inne czynniki obciążające (np. stan nosicielstwa translokacji zrównoważonej u pacjentki lub jej partnera) amniopunkcję lub biopsję kosmówki należy rozważyć niezależnie od wyników badania Poszukiwanie cudownych terapii zespołu Downa, próby życia jak dawniej, kontakt z rodzicami innych dzieci z zespołem Downa, praca z dzieckiem pod okiem specjalistów, szukanie pomocy w organizacjach, dbanie o zdrowie fizyczne i wygląd dziecka, rehabilitacja, decyzja o drugim dziecku – to wszystko sposoby, w jakie radzą sobie rodzice dzieci z zespołem Downa w codziennej walce a akceptację. Analiza wskazuje na występowanie większej częstości zaburzeń psychicznych w grupie dzieci z zespołem Downa w porównaniu z dziećmi zdrowymi i mniejszą częstością tych zaburzeń niż u dzieci niepełnosprawnych intelektualnie. Problemy zdrowia psychicznego są różne w zależności od wieku badanych. U dzieci z zespołem Downa Ug31JFg. Dziecko, które samotnie adoptował mężczyzna, ma zespół Downa. Córeczka miała zaledwie 13 dni, gdy jej życie zmieniło się diametralnie – miała nowego rodzica. To wzruszająca historia, którą koniecznie trzeba wychowywane przez samotnego rodzica często nie ma w życiu łatwo. To zagadnienie nie dotyczy dziewczynki z zespołem Downa, którą adoptował samotny tata. Ich niesamowita historia chwyta za serce i stanowi inspirację dla singli na całym świecie, którzy nie porzucili marzeń o rodzicielstwie. Dziecko znalazło idealnego tatęAlba to piękne imię, które po włosku oznacza biel. Należy ono do rezolutnej dziewczynki z zespołem Downa o jasnych włosach i rozbrajającym uśmiechu. Dziecko zostało adoptowane, gdy miało zaledwie 13 dni. Nowy tata, przystojny 40-latek z Neapolu, Luca Trapanese spadł dziewczynce z nieba – Alba została porzucona przez swoją matkę tuż po urodzeniu, ze względu na trisomię 21, z którą przyszła na 40-latek nie był pierwszym wyborem urzędników zajmujących się znajdowaniem rodzin porzuconym dzieciom. Alba została odrzucona przez 20 par ze względu na to, jaka się urodziła. Z pomocą mężczyźnie chcącemu adoptować dziecko przyszły przepisy, które zmieniły się w roku 2017 – do tego czasu we Włoszech osoby samotne nie mogły adoptować dzieci. Wyjątkowe rodzicielstwoLuca Trapanese odnalazł sens życia, jakim jest pomaganie potrzebującym w dość młodym wieku. Wtedy właśnie jego przyjaciel zachorował na nowotwór, a Neapolitańczyk opiekował się nim aż do wiódł żywot singla, lecz w jego życiu czegoś brakowało. Dzięki temu, że w jego życiu pojawiło się dziecko, pustka została wypełniona. Od czasu adopcji Luca i Alba są historia samotnego taty zainspirowała wiele osób. Powstała nawet książka, której bohaterami są Luca i jego dziecko. Poza nimi publikacja opowiada jeszcze historię dwójki innych dzieci. Pozycja ma walor edukacyjny – ma przybliżyć społeczeństwu, czym są wady genetyczne, oraz pokazać, że za nimi kryje się człowiek. Książka nosi tytuł Vi STUPIREMO con DIFETTI SPECIALI, co w wolnym tłumaczeniu znaczy Zadziwią cię (D)efekty ZDJĘCIA: i Luca są nierozłączni od 13 dnia życia dzielnemu tacie dziecko dorasta w domu pełnym ich losach powstała nawet książka. ZOBACZ TEŻ:13-latek zmarł po lekcji WF-u. Nauczyciel kazał uczniom wykonywać niebezpieczne ćwiczenieEdyta Górniak ma nowy romans? Została przyłapana w klubie, ze znanym mężczyznąWcierała w paznokcie 3 produkty spożywcze. 2 tygodnie później patrzy na swoje dłonie i zamieraLekarze nie mogli uwierzyć w wygląd tego dziecka. Musieli natychmiast operowaćUczniowie w połowie układu przerwali poloneza, chwilę później zrobili niesamowitą rzecz. Nagranie stało się hitem internetu Dzieci z zespołem Downa wymagają większej opieki, wsparcia, uwagi i czułości ze strony rodziców niż zdrowe dzieci. Trzeba również wiedzieć, jak wychowywać i uczyć swoje pociechy, aby w pełni mogły rozwijać wszystkie swoje dziecko z zespołem Downa i chciałbyś wychować je najlepiej, jak to tylko możliwe? Na samym początku należy zaznaczyć, że dzieci z upośledzeniem mają takie same potrzeby, jak ich zdrowi rówieśnicy i należy je traktować na równi z chodzi o wychowanie i naukę, dziecko z zespołem Downa wymaga jednak większej uwagi i zaangażowania ze strony rodziców bądź opiekunów. Dodatkowo należy zwracać szczególną uwagę na zdrowie pociechy i jej codzienną dietę. W takim przypadku niezwykle cenne okazuje się wsparcie całej dziecko z zespołem Downa powinno uczyć się, chodzić do szkoły, rozwijać rozmaite umiejętności i talenty, a także żyć – oczywiście w miarę możliwości i stopnia upośledzenia – swoim własnym życiem. Chociaż jest ono inne od rówieśników, nie należy mu o tym przypominać na każdym z zespołem Downa – charakterystyka upośledzeniaZespół Downa, dawniej zwany niepochlebnie mongolizmem, jest genetycznym zaburzeniem wrodzonym zwanym trisomią chromosomu 21. Prościej mówiąc, jest on spowodowany dodatkową informacją genetyczną zawartą w chromosomie 21. Anomalia ta występuje raz na tysiąc urodzeń i jest uważana za jedną z najczęstszych wad genetycznych na całym z zespołem Downa nie jest uważane za chore, lecz biologicznie odmienne. Przyczyn tej odmienności, jak na razie nie udało się precyzyjnie ustalić. Istnieje niewielki procent przypadków dziedzicznych, a z kolei inne przypadki są przypisywane zaawansowanemu wiekowi matki. Poza tym nie ma jednej, konkretnej przyczyny powodującej ten zespół wiadomo, dzieci z zespołem Downa odróżniają się wyglądem i zachowaniem od swoich rówieśników. Jeśli zaś chodzi o całą ich grupę, wszystkie posiadają podobny zestaw cech. Należą do nich między innymi: Nieco skośne oczy (w kształcie migdałów) Zmarszczka nakątna jak u Azjatów Gwieździste, jasne plamki na tęczówce oka Krótki grzbiet nosa Małe małżowiny uszu Krótkie stopy i dłonie Tzw. bruzda sandałowa na podeszwach Chociaż osoby z zespołem Downa mają podobną fizjonomię, ich usposobienie może być bardzo różnorodne, podobnie jak poczucie humoru i podejście do nauki. Jedno jest jednak pewne: każde dziecko z zespołem Downa posiada szeroko rozwiniętą inteligencję emocjonalna i bardzo lubi wyrażać swoje dobrze wychować dziecko z zespołem Downa?Bycie rodzicem dziecka z zespołem Downa może być wielką przygodą. Trzeba jednak odpowiednio się przygotować i zdać sobie sprawę z tego, jak należy wychowywać dziecko z tego typu niepełnosprawnością. Często nie mówi się o tym, a informacji dla rodziców i opiekunów na ten temat jest jak na i twoje dziecko urodziło się z zespołem Downa, nie obawiaj się, że nie dasz rady dobrze go wychować. W rzeczywistości zajmowanie się maluchem z takim zespołem cech genetycznych nie odbiega daleko do tradycyjnego wychowania zdrowego dziecka. Najważniejsze to, aby rodzina zaakceptowała odmienność jednego z jej członków i wspólnymi siłami pracowała nad jego rzeczą, którą musisz wiedzieć ty – jako rodzic – i reszta rodziny, jest to, że zespół Downa nie jest chorobą. Dotknięte nim dziecko jest w pełni normalne i tak też powinno być traktowane. Ale jak to normalne? Przecież na pierwszy rzut oka widać, że takie nie z zespołem Downa jest inne, odmienne od reszty, ale nie jest chore. A akceptowane i kochane przez najbliższych może dobrze i szczęśliwie się komunikacja – podstawa wychowania dziecka z zespołem DownaPrawidłowa komunikacja rodzica z dzieckiem jest istotna w absolutnie każdym procesie wychowawczym, nie tylko w przypadku dzieci o ograniczonych zdolnościach poznawczych. Jeśli twoja pociecha ma zespół Downa, powinieneś jednak szczególnie zadbać o swoją formę z takim zespołem cech potrzebują bowiem więcej czasu na naukę mówienia. Dlatego też jeśli nie jest ona przeprowadzona prawidłowo, w konsekwencji maluch może mieć problemy z nabywaniem kompetencji językowych. Nie należy jednak popadać w rozpacz. Wystarczy uzbroić się w cierpliwość i systematycznie ćwiczyć z pewnością znajdziecie formę wzajemnego porozumienia, zanim twoja pociecha zacznie z rodzeństwem i innymi dziećmiEtapy rozwoju dzieci z zespołem Downa mogą znacznie różnić się w zależności od tych, jakie następują u pozostałych dzieci. Jednak fakt ten nie powinien mieć żadnego wpływu na ich interakcję z rówieśnikami i rodzeństwem. Kontakt z innymi bez wątpienia bardzo pozytywnie wpłynie nie tylko na ich rozwój intelektualny i fizyczny, ale także na również wszelkich starań, aby twoja pociecha miała codzienny kontakt z dorosłymi z najbliższego otoczenia. Interakcja zarówno z innymi dziećmi, jak i dorosłymi bardzo pozytywnie wpłynie na rozwój dziecka i sprawi, że będzie szczęśliwe. Jednocześnie otwartość i wzajemna sympatia w rodzinie doskonale wpłynie na więzi między wszystkimi jej – tradycyjna czy specjalna?Jeśli tradycyjna szkoła ma w swojej ofercie zajęcia integracyjne, nie ma żadnych przeszkód, aby posłać do niej swoje dziecko z zespołem Downa. Taka integracja z dziećmi o różnym stopniu rozwoju jest bardzo wskazana dla obu stron. Zdrowe dzieci uczą się otwartości na odmienność, a upośledzone – szybciej i zdrowiej się z rówieśnikami pozytywnie wpływają na umacnianie poczucia własnej wartości dziecka oraz zaspokajają potrzeby społeczne młodego chodzi o zdolność do nauki, dzieci z zespołem Downa muszą iść swoim własnym rytmem. Niestety są one w jakimś stopniu upośledzone intelektualnie i po prostu nie są w stanie robić postępów na równi ze swoimi zdrowymi dzięki odpowiedniemu przygotowaniu nauczycieli i chęci wspierania dziecka przez rodziców, niektóre zaległości można nadrabiać pracując z maluchem w domu. Pamiętajmy jednak, że dzieci z tym zespołem genetycznym przechodzą przez poszczególne etapy życia dłużej i na swój własny i zabawyDziecko z zespołem Downa, zresztą jak każde inne, uwielbia poznawać świat, bawić się śmiać i spędzać czas aktywnie i kreatywnie. Także i ono ma swoje wielkie talenty i szczególne i takie dzieci są w stanie rozwinąć jakąś umiejętność na poziomie eksperckim. W rzeczywistości w tym temacie nie ma absolutnie żadnych ograniczeń. Podstawą są jednak ćwiczenia i konsekwentne doskonalenie tych Umiejętności artystyczneMalowanie, rysowanie, śpiew, taniec… są świetnym narzędziem do rozwijania u dziecka inteligencji emocjonalnej dzieci z zespołem zapisz więc swoją pociechę na zajęcia, które mogą sprawić jej wielką radość, a jednocześnie wspomóc jej rozwój. Nauka poprzez zabawę to najlepszy sposób na dobre wychowanie dziecka!2. Sport a dziecko z zespołem DownaZajęcia sportowe również przynoszą wiele korzyści dzieciom opóźnionym w rozwoju. Rozwijają kondycję fizyczną, uczą zachowania się w grupie, a także pomagają wykształcić prawidłowe zachowania związane z wygrywaniem i zalecanymi sportami dla twojego dziecka są: Pływanie Piłka nożna Gimnastyka rytmiczna Koszykówka Tenis stołowy Sztuki walki 3. Gry i zabawyKażde dziecko potrzebuje rozrywki. Spędzanie czasu na zabawie to jeden z fundamentów zdrowego rozwoju człowieka w okresie dzieciństwa. Również dziecko z zespołem Downa powinno spędzać pewną część dnia na grach i zabawach. Jeśli odpowiednio je dobierzesz, znacząco przyspieszysz jego więcej, jest to doskonałe narzędzie do stymulowania motywacji u dziecka, a także rozwijania jego kreatywności i ciekawości z zespołem Downa – jaka dieta jest dla niego najlepsza?U dzieci z tym zespołem cech genetycznych na każdym etapie rozwoju należy zadbać o prawidłowo zbilansowaną dietę. Już na samym początku należy wykazać się cierpliwością, gdyż maluch może długo uczyć się, jak prawidłowo pić mleko matki bądź robić to z butelki. Jednak odpowiednia stymulacja sprawi, że dziecko szybko zaadaptuje się do nowej formy kolejnych etapach rozwoju po prostu trzeba zadbać o to, by dieta była zbilansowana i bazowała na wszystkich grupach dzieci z zespołem Downa mają wrodzone predyspozycje do otyłości. Dzieje się tak, ponieważ są niższe od rówieśników i przeważnie mają mniej aktywności fizycznej na co dzień. Stąd też należy przywiązywać wagę do tego, by ich posiłki były zdrowe i niezbyt dzieci z zespołem DownaZnaczny odsetek dzieci z zespołem Downa cierpi na problemy związane z sercem. Szacuje się, że jest to około 45%. Tak samo są one podatne na choroby płuc i z łatwością się problemem zdrowotnym powszechnym u dzieci z zespołem Downa są kłopoty ze słuchem oraz wzrokiem. Często występuje u nich zaćma, krótkowzroczność czy się u nich często pojawiać problemy z żołądkiem, gdyż wiele z nich przychodzi na świat z wrodzonymi wadami dzieci z zespołem Downa mogą cierpieć na wiele różnych chorób, nie należy zbytnio się martwić. Wszystkie z nich można obecnie kontrolować i nie zagrażają one życiu. Wystarczy, że maluch będzie pod opieką dobrego lekarza, a na pewno będzie rozwijał się czynnikiem jest zapobieganie rozwojowi chorób oraz zapewnienie dziecku troskliwej opieki. Jeśli jesteś więc mamą lub tatą dziecka z zespołem Downa, dbaj o swoją pociechę jak najlepiej. Nie traktuj jej jak chorego, ale zapewnij stałą opiekę lekarską, aby w razie czego móc szybko i sprawnie wychowanie dziecka z zespołem Downa może być naprawdę wielkim wyzwaniem dla wielu rodzin, w rzeczywistości nie jest ono skomplikowane. Jest to po prostu proces nieco odmienny od tego, który jest nam dobrze że nie ma wyzwania, któremu duża dawka miłości i zrozumienia nie dałaby rady. Mamy nadzieję, że powyższe wskazówki będą ci pomocą i zmienią twoje spojrzenie na kwestię wychowania upośledzonego dziecka. Ma ono przecież szansę na zdrowe i szczęśliwe życie. Zrób wszystko, by mu to umożliwić!To może Cię zainteresować ... Matka upośledzonego dziecka musi zmierzyć się nie tylko z jego chorobą, ale i okrucieństwem ludzi. Jak radzi sobie Agata? Fot. iStock Dziecko z zespołem Downa różni się od normalnych dzieci zarówno wyglądem, jak i sposobem bycia oraz inteligencją. Jeżeli chodzi o fizyczność wyróżniają je skośne oczy, szerszy nos, rzadkie, delikatne włosy, krótkie palce rąk, szorstka skóra oraz wiotkie mięśnie. Lekarze są w stanie niemalże zaraz po urodzeniu właśnie na podstawie tych różnic ocenić, czy dziecko urodziło się z zespołem Downa. Wraz z jego rozwojem ujawniają się także inne specyficzne cechy. Na pewno można do nich zaliczyć większą ufność, otwartość na ludzi i potrzebę czułości. Dziecko z zespołem Downa często jest też bardziej nadpobudliwe, złości się bez większej przyczyny i jest bardziej drażliwe. W zależności od przypadku zachowania te mogą być bardziej lub mniej intensywne. Podobnie jak upośledznie intelektualne. Nie zawsze zalicza się je do ciężkiego przypadku. Niestety chociaż osoby z zespołem Dwona mogą sobie świetnie radzić, a nawet osiągać pewne sukcesy, często są dyskryminowane i traktowane jako gorsze. Zazwyczaj dzieje się to w mniejszych społecznościach, w których upośledzone dziecko jest traktowane jako lokalna sensacja i powód do gadania. Przez takie zachowania cierpi nie tylko ono, ale także rodzic, który przeżywa to podwójnie. `Cierpię za siebie i za dziecko`, jak napisała w mailu do naszej redakcji Agata, mama 10-letniego Daniela. Na jej prośbę, publikujemy krótką wypowiedź. Kobieta pisze o braku tolerancji w stosunku do dzieci z zespołem Downa. Jej zdaniem niektórzy ludzie nie mają serca i potrafią drugiemu człowiekowi zgotować piekło. Zobacz także: Matka odrzuciła swoje dziecko! Twierdzi, że to kosmita! Fot. iStock - Moje dziecko na szczęście nie jest ciężko upośledzone pod względem intelektualnym i niewiele odstaje od innych dzieci. Niestety różnice w wyglądzie są zauważalne, podobnie jak w zachowaniu. Daniel często strzela focha, potrafi obrażać się na długo i krzyczeć bez opamiętania, gdy coś nie pójdzie po jego myśli. Czasami naprawdę trudno do niego dotrzeć. Mimo wszystko jest dobrym dzieckiem i jestem z niego dumna. Te kilka lat od jego urodzenia to była prawdziwa walka z chorobą. Cieszyłam się z jego pierwszego słowa i pierwszych kroków, jakbym osiągnęła ogromny sukces. Tak wygląda po części życie z dzieckiem z zespołem Downa. To także ogromny ból, płacz, nieprzespane noce i strach. Jak poradzi sobie w życiu, jak będzie odbierany przez otoczenie. Tak naprawdę ciągle się boję i mam ku temu powody. Ludzie nieraz dali nam się mocno we znaki, zarówno mi, jak i Danielowi. Dzieci w szkole, sąsiedzi, niektórzy znajomi... Nie sugeruję, że robili to celowo, ale przykrość nie jest wtedy mniejsza. Tym mailem mam nadzieję uczulić wszystkich na sposób, w jaki mówią i zachowują się w stosunku do upośledzonych dzieci. One wcale nie są głupsze, doskonale rozumieją, co się do nich mówi, a odczuwają wszystko podwójnie. Życie rodziców dzieci z zespołem Downa i tak jest trudne, więc chciałabym, aby inni nam tego nie utrudniali. Jak wygląda rzeczywistość szkolna? Agata nie ma złudzeń, że dzieci są okrutne. Fot. iStock - Nikt nie chce siedzieć z Danielem w ławce. Dzieci dostrzegają, że się wyróżnia. To Daniel zadecydował, że chce chodzić do szkoły ogólnodostępnej, bo my z mężem myśleliśmy raczej o integracyjnej lub specjalnej. Z jednej strony są plusy, bo syn przebywa wśród zdrowych dzieci, musi zmierzyć się z różnymi reakcjami, ale nie spodziewałam się aż takiego okrucieństwa. Daniel jest ignorowany, dzieci potrafią powiedzieć mu, żeby się odczepił, gdy chce się z nimi pobawić. Kiedy dzieci idą gdzieś w parach, przeważnie zostaje sam albo towarzyszy mu pedagog. Sam siedzi w ławce. No i dzieciaki przezywają go... Głupek, dziwak, małpa, debil... Różne pomysły przychodzą im do głowy. Czasami dochodzi także do bardziej przykrych wypadkow. Jeden chłopiec obrzucił Daniela resztkami z natemperowanego ołówka, ktoś wrzucił mu brudy do szklanki z herbatą, a kilka razy ukrył czapkę. Tylko po to, aby mu dokuczyć. Daniel reaguje bardziej intensywnie, więc pojawa się problem. Nieraz musiałam sama interweniować w szkole i spotykać się z rodzicami tych okrutnych dzieci. Nieraz słyszałam, że nic nie poradzą. Innym razem deklarowali, że poważnie porozmawiają ze swoją pociechą. Mijał jakiś czas i było w porządku, a potem znowu się zaczynało. Pozostaje mi jedynie bezsilność i płacz. Agata narzeka na brak świadomości i nieostrożność innych ludzi, zwłaszcza sąsiadow i znajomych. Zobacz także: „Otrząśnij się, odwróciłaś się od własnego dziecka!” Fot. iStock - Czasami zdarzało mi się słyszeć uwagi w stylu `Twój synek skończył roczek? O, to pewnie już zaczyna mówić `. Wtedy musiałam tłumaczyć, że dzieci z Downem rozwijają się wolniej. Podobnie było w przypadku chodzenia... Z bezpośrednią agresją czy złośliwością w przypadku dorosłych się nie spotkałam, ale ten brak świadomości czy nieostrożność w wypowiadaniu się też potrafi być przykra. Ludzie chwalą się, że ich dziecko uczy się grać na fortepianie, bierze udział w matematycznej olimpiadzie, odnosi sukcesy w sporcie... Potem ich wzrok pada na Daniela, który stoi przy moim boku i nagle urywają w połowie zdania. Ja wiem, że nie chcą, że to przypadkiem, ale mogliby być bardziej dyplomatyczni i ostrożni. Moje dziecko nigdy nie będzie mogło robić niektórych rzeczy ze względu na pewne ograniczenia fizyczne. Pewnie nie osiągnie też wielkiego sukcesu. Ale i tak kocham Daniela i to jest najważniejsze. On sam też chciałby być bardziej aktywny,ale już zdaje sobie sprawę, że w jego przypadku nie wszystko jest możliwe. Cierpi i nie chcę, aby ktoś mu to przypominał. Ale może jestem przewrażliwiona... Kobieta usłyszała kiedyś pytanie, dlaczego nie usunęła ciąży... Fot. iStock - Płód z podejrzeniem Downa można usunąć. Przyznam się szczerze, że dopiero po urodzeniu Daniela dowiedziałam się o jego upośledzeniu. To był szok, kilkutygodniowy bunt wobec świata, płacz... Być może gdybym wiedziała wcześniej, zdecydowałabym się na aborcję. A może nie. Nie potrafię powiedzieć, co bym zrobiła. Niektórzy lekarze mówili mi o specjalnych ośrodkach dla takich dzieci. Sugerowali, że mogę go oddać. Mąż jednak stanowczo się sprzeciwił, a i ja, jak go zobaczyłam, nie potrafiłam się na to zdecydować. Dlatego odpowiedziałam sąsiadce zgodnie z prawdą – o niczym nie wiedziałam i bardzo się cieszę. Mam nadzieję, że było jej głupio. Niektórzy znajomi wielokrotnie sugerowali mamie Daniela, aby go oddała, gdy widzieli jak płacze z bezsilności. - Pomimo ogromnego cierpienia, uważam to za ogromny nietakt. Wiem, chcieli pomóc, ale bardziej doceniłabym milczącą obecność, słowa `dasz radę` albo propozycję wyjścia na kawę, abym mogła chwilę odpocząć. Fot. iStock Agata tylko raz straciła panowanie nad sobą... - Gdy kilka lat temu byłam z małym w parku i on był zajęty zbieraniem kolorowych liści, podbiegł do niego inny chłopiec i chciał namówić go do wspólnej zabawy. Naprawdę świetny dzieciak. Kilka razy już bawił się z Danielem na placu przed blokiem, ale wtedy była z nim niania. W parku pojawił się z mamą, która zaraz wkroczyła do akcji, podeszła i powiedziała mu, żeby nie bawił się z Danielem. `On jest inny, głupszy...` - zapamiętam te słowa do końca życia. Chociaż stałam w oddaleniu, wszystko usłyszałam. Daniel oczywiście też. Kobieta nie krępowała się jego obecnością, może myślała, że nie zrozumie. Wtedy wyszłam z ukrycia i powiedziałam jej, co myślę. Próbowała się bronić, przepraszała, ale zabrałam Daniela i odeszłam. Naprawdę chciałabym, aby ludzie nie traktowali dzieci z zespołem Downa jak debili. One są inteligentne i uczuciowe. No nic, ulżyło mi. Mam nadzieję, że swoją wypowiedzią dałam komuś do myślenia. Zobacz także: Zgwałcona przez swojego brata 11-latka urodziła dziecko, choć namawiano ją na aborcję Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie. Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies. Nie pokazuj więcej tego powiadomienia

dziecko z zespołem downa i pies